۱۳۹۰ آذر ۲۸, دوشنبه

خانواده زندانیان رجایی شهر: در صورت تداوم بی حرمتی ها به ملاقات نخواهیم رفت


 جرس: در حالیکه طی هفته های گذشته فشار و برخوردهای نامناسب و غیرقانونی با خانواده های بند 350 اوین رو به "افزایش" است همزمان نیز محدودیت‌ها و سخت گیری بر خانواده‌های زندانیان سیاسی رجایی‌شهر هم افزایش یافته است. خانواده های زندانیان سیاسی رجایی شهر می گویند که عزیزان ما اساسا بخاطر این در زندان هستند که نمی خواستند تن به ظلم بدهند حالا ما و آنها چرا باید به این ظلمها و بی عدالتی ها تن دهیم؟ در صورتی که مسئولین دست از این اقدامات و فشارهای غیرقانونی بر ندارند به ملاقات نخواهیم رفت.
 حق آوردن هیچ وسیله ای حتی کیف را نداریم
معصومه ملول، مادر مسعود باستانی روزنامه نگار با اشاره به افزایش محدودیت ها و سخت گیری ها به "جرس" می گوید: "هفته پیش گفته اند که به دستور مستقیم رئیس زندان، حق آوردن هیچ وسیله ای حتی کیف را نداریم و چون ما از تهران به کرج می رویم و مسافت زیادی را باید طی کنیم اعتراض کردیم و گفتند مقداری پول و شناسنامه اتان را توی پلاستک بگذارید و بیایید. این مشکلات زیادی را برای خانواده ها بوجود آورده است زیرا بالاخره مسافت زیاد است و خیلی از خانواده ها بچه های کوچک همراه خود دارند و حتی اجازه بردن آب را هم نمی دهند! یکی و دو ماه گذشته هم که خانواده های زندانیان سیاسی را در یکی از راهروهای کابین ملاقات می گذارند و در را به روی آنها قفل می کنند و یکساعت آنجا می مانند تا عزیز خود را بیاورند و بعد از بیست دقیقه ملاقات دوباره یکساعت باید در آنجا حبس باشند و بعد در را به رویشان باز کنند، یعنی خانواده ها به مدت حدود سه ساعت در آنجا زندانی می شوند. حالا مهر زدن به دست و حرکات دیگر به جای خود که بسیار توهین آمیز است. علاوه بر این اجازه نمی دهند ما روی کاغذ مسائل و مشکلات خانوادگی را که باید زندانی درجریان باشد یادداشت کنیم تا در این زمان کم یادمان نرود و صدها مشکل دیگر... "

ما هم زندانی می شویم 

یکی از بستگان مهدی محمودیان روزنامه نگار در بند زندان رجایی شهر نیز در این زمینه به "جرس" می گوید: "متاسفانه فشار بر روی زندانیان رجایی شهر و خانواده ها روز به روز زیادتر می شود و وضعیتش از زندان اوین هم بدتر است. خانواده های زندان رجایی شهر هر دو هفته ، سه هفته می توانند با عزیزان خود ملاقات کابینی داشته باشند و زمان ملاقات کابینی به یک ربع کاهش یافته و تا سلام و احوالپرسی می کنیم می گویند وقت ملاقات تمام شده است. این یک ربع هم در شرایطی عذاب آور است، شیشه ها کثیف است طوری که اصلا چهره عزیز خودمان را مات می بینیم و گوشی ها خراب است و صدا نمی رود. الان هم که گفته اند کیف هم نباید همراه داشته باشیم و فقط کارت شناسایی و مقداری پول برای برگشت همراهمان باشد. قبلا هم در سالن ملاقات درهای پشت سرمان باز بود اما الان درها را در پشت سر ما می بندند و در حقیقت ما هم زندانی می شویم. خلاصه خیلی خیلی فشار روی بچه ها زیاد شده است. "

وی می گوید که از یکی از ماموران در خصوص علت این فشارها پرسیده و او پاسخ داده است: "یکی بخاطر اینکه ما انتخابات و چالش در پیش داریم و یکی هم بخاطر این است که مواد مخدر رد و بدل می شود. اما خودشان هم می دانند که اینها بهانه است و قصدشان آزار و اذیت خانواده ها و زندانیان و تحقیر و توهین آنهاست. رفتار بعضی از ماموران هم خیلی بد است. خلاصه خانواده ها قرار گذاشته اند که اگر این فشارها ادامه پیدا کند در اعتراض به این رفتارهای غیرقانونی به ملاقات نیایند."
زمان ملاقات را کم کرده اند 

همچنین یک منبع نزدیک به دکتر زیدآبادی دبیرکل ادوار تحکیم با اشاره به افزایش فشار در سالن ملاقات ها و برخوردهای نامناسب با خانواده ها می گوید: "زمان ملاقات را کم کرده اند و خانواده ها نمی توانند در خصوص مشکلات خود با زندانیان خود مشورت کنند و فقط خستگی تهران تا کرج به تن خانواده ها می ماند. از طرف دیگر می گویند هیچ وسیله ای نیاورید چون در کیف یکی از خانواده های عادی مواد مخدر بوده است. این در حالی است که خانواده های زندانیان سیاسی تفاوتی باید داشته باشند، علاوه بر اینکه اصلاح زندانیان مواد مخدری که این راهها نیست. یعنی تنها راه نرسیدن مواد مخدر فشار بر روی خانواده هاست و از راههای دیگر مواد مخدر داخل نمی رود؟ اگر واقعا هم قصد تربیت و اصلاح زندانی عادی را دارند قطع روابط عاطفی که چاره کار نیست. خلاصه نمی دانیم مهر زدن و این محدودیت بخاطر آزار و اذیت خانواده های زندانیان سیاسی است یا با عقل ناقص خودشان می خواهند راههای پیشگیری از فرار زندانیان سیاسی و ورود مواد مخدر به زندان را بگیرند؟"

گفتنی است، زندان رجایی شهر محل نگهداری مجرمان خطرناک است و تعدادی از زندانیان سیاسی برای گذراندن دوران محکومیت غیرقانونی خود به آنجا تبعید شده اند. علاوه بر این ملاقات‌های حضوری زندانیان سیاسی رجایی‌شهر از چند ماه گذشته لغو شده و بسیاری از آنها با گذشت چند سال هنوز نتوانسته اند به مرخصی بیایند.
می گویند او که راه می رود مشکلی ندارد !

یک منبع نزدیک به مهندس کیوان صمیمی با ابراز نگرانی از وضعیت جسمانی وی می گوید: "کیوان تا الان حتی یک روز هم به مرخصی نیامده است این در حالی است که نیاز فوری به مرخصی استعلاجی دارد. دکترها تشخیص داده اند که ناراحتی کبد دارد و مشکوک به سرطان می باشد و باید هر چه سریعتر تحت درمان قرار بگیرد. هر چه هم برای مرخصی درخواست داده موافقت نمی شود و می گویند او که راه می رود مشکلی ندارد. مثل اینکه باید حتما این زندانیان جان دهند و تازه مسئولیتی هم بر عهده نگیرند. نمی دانم چرا از فوت هدی صابر و چگینی عبرت نمی گیرند."

به درخواست مرخصی بی توجهی می شود 

همچنین مادر مسعود باستانی در خصوص وضعیت بد جسمانی پسرش ابراز نگرانی کرده و می گوید: "الان مسعود دو سال و نیم بدون حتی یکروز مرخصی در زندان است. این در حالی است که بخاطر عدم تحرک و نرسیدن میوه و مواد غذایی مناسب شرایط جسمانی اش روزبروز بیشتر شده است. از قبل که مشکل لثه و دندان و مشکلات گوارشی داشت و الان هم چربی خون به این مشکلات اضافه شده است و با اینکه آزمایش خون هم داده اند و باید برای درمان رسیدگی شود اما متاسفانه به درخواست مرخصی بی توجهی می شود."

چرا باید به این ظلمها و بی عدالتی ها تن دهیم؟ 

مادر باستانی با تاکید بر لزوم اتحاد و همبستگی خانواده ها در اعتراض به این برخوردهای غیرقانونی ادامه می دهد: "قطعا اگر همه خانواده ها بصورت متحد و همراه با هم تصمیم بگیرند که به ملاقات نروند تاثیرگذار خواهد بود و این عملکرد خانواده ها باعث می شود آنها به این اقدامات غیرقانونی خاتمه دهند. خود زندانی ها هم معتقدند که اگر قرار به این برخوردها و توهین ها باشد نیازی به ملاقات نیست. عزیزان ما اساسا بخاطر این در زندان هستند که نمی خواستند تن به ظلم بدهند حالا ما و آنها چرا باید به این ظلمها و بی عدالتی ها تن دهیم؟ شکر خدا تا الان هم خانواده ها زندانیان سیاسی اتحاد خود را حفظ کرده اند."

یکی مسئولیت این فشارها را برعهده بگیرد

منبع نزدیک به محمودیان ادامه می دهد: "ببنید مثلا در افغانستان کسی بمب هم می گذارد می گوید مسئولیت آن با ماست. اینجا هم یکی مسئولیت این فشارها را بر عهده بگیرد تا برویم مشکلاتمان را بگوییم. آخر اینطور که نمی شود این همه کار غیرقانونی صورت بگیرد و کسی پاسخگو نباشد؟"


باید اطلاع رسانی را افزایش دهیم 

مادر مسعود باستانی با تاکید بر لزوم "اطلاع رسانی" خانواده ها از اثرات "مثبت و نتیجه بخش" بودن آن صحبت کرده و بیان می کند: "ببنید اطلاع رسانی و عدم سکوت نسبت به این ظلمها بسیار موثر است. و همین مسئله که به خانواده ها فشار می آورند تا مصاحبه نکنند نشان از اثرگذاری آن دارد. الان هم برای بسیاری از خانواده ها پرونده باز شده که چرا در خصوص وضعیت عزیزانشان حرف زده اند. خوب خود این مسئله نشان می دهد که ما دقیقا این مسیری را که داریم طی می کنیم درست است. پس وقتی آقایان این حرکتها را ادامه می دهند ما هم باید اطلاع رسانی را افزایش دهیم."

او می افزاید: "متاسفانه زندانی بودن این افراد به امری عادی در جامعه تبدیل شده است. خود خانواده ها اول درخواستشان این بود که زندانیان سیاسی آزاد شوند اما حالا باید بدنبال درخواست تلفن و مرخصی و اینها باشیم درصورتیکه ما باید تمام تلاشمان آزادی اینها باشد. اینها بی گناه در زندان هستند و باید آزاد شوند و زندانی بودن افراد سیاسی، فعالین دانشجویان، فعالین زن، دراویش، روزنامه نگار و معلمین اساسا امری "غیرطبیعی" است و ما نباید در کشور این همه زندانی سیاسی داشته باشیم. بنابراین این وظیفه رسانه ها و شماست که نگذارید این مسئله عادی شود و باید تلاش همه برای آزادی زندانیان سیاسی باشد."

گفتنی است، احمد زید آبادی، عیسی سحر خیز ، مسعود باستانی ،کیوان صمیمی، مهدی محمودیان روزنامه نگاران دربند و تعداد زیادی از زندانیان سیاسی از جمله مجید توکلی هم اکنون در این زندان به سر می برند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر